En dan nu de andere kant van het verhaal. Nee, Autisme hoeft helemaal geen zware last te zijn. Ik pleit er dan ook voor om het hele stoornis gedeelte ook van de betiteling “ASS” af te halen. Het is niet een stoornis, het is gewoon anders dan normaal.

Maar helaas wordt Autisme lang niet altijd serieus genomen. En daar wil ik wel tegen in gaan. Er zijn toch helaas heel veel mensen die er altijd nog op terugkomen met “Het is te genezen.”. Of “Ze zijn gewoon lui.”. Of “Het is gewoon zo'n modeziekte.”.

Dat zit er allemaal flink naast. Om te beginnen is Autisme niet te genezen. Het is fysiek vastgezet in het lichaam: Het brein is anders in elkaar gezet, de gehele stofwisseling is anders, het lichaam is gewoon anders. Het is niet iets dat met een medische of psychische ingreep omgedraaid kan worden. Autisten zijn Autisten. Daar hebben zij mee te leven, maar daar heeft de maatschappij ook mee te leven.

Ten tweede is het niet “gewoon lui”, wat de meeste Autisten plaagt. Wederom een pijnlijke misvatting die ook vaak ingezet wordt tegen andere mentale problematiek. De problemen van mensen met Autisme worden niet altijd serieus genomen, omdat ze ook lui zouden kunnen zijn. Dat is inderdaad een optie, maar lang niet altijd de waarheid. Overbeprikkeling maakt je kapot. Ik vergelijk het zelf met ijlen. Als ik in een te drukke omgeving aanwezig ben, dan lijkt dat griezelig veel op ijlen. Gedachten knallen door je hoofd, en je hebt zelfs geen grip meer op je eigen psyche. Je gaat helemaal van de kaart en je kunt er donder op zeggen dat je de rest van de dag praktisch een kasplantje bent. Als een Autist na een schooldag niet zijn huiswerk doet, kijk dan eerst even naar hoe de schooldag is verlopen. Het zou best kunnen dat hij ziekelijk moe is geweest op school en daar naderhand van moet herstellen.

En dan het modeziekte argument. Ja, het aantal diagnoses is de lucht in gekatapulteerd. Er zijn nu veel, veel meer mensen met ASS, of met psychische problematiek in het algemeen. Maar is dat omdat het zo'n modeziekte is die niks voorstelt en waar iedereen zichzelf maar mee diagnostiseert? Ik kan het niet met 100% zekerheid zeggen.

Maar wat eigenlijk net zo goed kan is dat de diagnostiek verbeterd is zodat het sneller duidelijk is wanneer iemand iets heeft. Vooral het aantal vrouwen die met Autisme gediagnostiseerd zijn is enorm toegenomen hierdoor, want zij zijn doorgaans uitermate getalenteerd in het vertonen van aangepast sociaal gedrag. Dat is reden 1 dat het aantal diagnoses verhoogd is. Maar er is er nog één!

De maatschappij. Ja, die heb ik al vaker tegen de schenen getrapt. Maar van wat ik ervan begrijp was de oude maatschappij heel anders dan die van vandaag de dag. Vroeger stonden betrouwbaarheid, eerlijkheid, regelmaat, soberheid, enzovoort, allemaal hoog in het vaandel. Scholen waren werkomgevingen, en dienden ook zo ingericht te worden. Sober, kaal, het is er voor de les, niet om je woonkamer van te maken.

De klaslokalen alleen al zijn een voorbeeld. Het moet allemaal leuker, gezelliger en vrolijker, maar dat wordt meestal geprobeerd door het toevoegen van nog eens drie bootladingen aan prikkels. Gezellig! Maar je wordt er als Autist doodmoe van. En de ADHD-er in de hoek gaat spontaan hyperventileren. En dan de betrouwbaarheid, functionerend in een principe van “Je moet flexibel genoeg zijn om met onbetrouwbaarheid om te gaan.”. Dat is voor de Autist een hoop veiligheid die wegvalt, waardoor functioneren vele malen moeilijker wordt.

Kortom, met de manier waarop de samenleving veranderd is wordt het leven van Autisten en andere mensen met psychische problematiek zo veel moeilijker dat er steeds meer mensen uitvallen. Het leven is lastiger geworden, en dat komt het hardst aan bij de mensen met “modeziektes.”

Autisme is echt niet zo makkelijk als het lijkt.