autisme op tv

Aandacht voor autisme op tv

In de aankomende week wordt er op televisie aandacht besteed aan autisme. Op Nederland 2 zijn op maandag en dinsdag documentaires te zien die behoorlijk ingrijpend zijn.

De regels van Matthijs is een erg aangrijpende documentaire die al eerder is vertoond. Ook Kees Momma is een oude bekende. Ook over hem is al eens eerder een documentaire op tv geweest, een andere dan deze keer.

In de beide documentaires wordt getoond hoe lastig het soms is om passende hulp te krijgen, en de risico’s van het ontbreken van deze hulp. Dat is altijd een dilemma, als de hulp die je aangeboden krijgt niet passend is, kom je in een moeilijke situatie terecht. Je hebt hulp nodig, maar die is soms moeilijk te krijgen, dus zie je vaak dat ouders de zorg op zich nemen. Dat is aan één kant fijn, maar aan de andere kant is dat dus ook een risico want als de ouders wegvallen, valt de hulp weg. Ik kan me goed voorstellen dat de wereld van Kees (zoals in de documentaire) dan instort. Dan is er geen toekomst meer. Maar hoe kom je aan goede hulp? Zou Matthijs het gered hebben als hij wel, voor hem acceptabele,  hulp had gekregen? Iemand die echt met hem meedacht, die hem begreep? Die niet probeerde van hem een “doorsnee” mens te maken, maar die hem kon helpen zodat de dingen niet uit de hand zouden lopen?

Gelukkig heeft niet iedereen hulp nodig, maar omdat het niet voorspelbaar is wanneer je wel hulp nodig hebt en wanneer niet, en hoeveel of hoe weinig hulp, is het lastig om dit goed te regelen. Vooral ook omdat het zo belangrijk is dat de hulp die je krijgt te vertrouwen moet zijn, je moet er een band mee hebben. Dus wisselende hulp is niet handig. Dan is mantelzorg (het liefst van ouders of naaste familie) een uitkomst. Het betekent wel dat die ouders tijd moeten kunnen vrijmaken om die hulp te bieden als het nodig is. Er moet voldoende draagkracht zijn. Dat betekent ook dat je een werkgever moet hebben die daar begrip voor heeft….

Dit is ook waar de overheid naartoe wil, meer mantelzorg. Maar dan? Wat als je allebei werkt  en degene waar je voor zorgt heeft ineens hulp nodig? En wat als de ouders (dreigen) weg te vallen? Was het dan wel zo handig om van mantelzorg afhankelijk te zijn?

Gelukkig zijn er heel veel mensen met autisme die geen (intensieve) hulp nodig hebben, maar deze beide documentaires laten zien hoe lastig het is als je die hulp wel nodig hebt.  Ze laten beide kanten zien, geen passende hulp, met alle gevolgen van dien, en goed passende hulp (mantelzorg door de ouders), met alle gevolgen van dien.

Wat is dan wijsheid?