Leve de sleur!

Leve de sleur

Dat is de titel van een artikel uit de Quest van oktober
2013.  Dit stuk raakte mij.

In de inleiding staat er:  "Elke dag hetzelfde als de dag ervoor. En die
erna. En die daarna. Tijd om het roer om te gooien? Integendeel.  Een beetje sleur is zo gek nog niet.  Hierna wordt er nog een stukje van klinisch
psycholoog Jeffrey Wijnberg geciteerd, 
waarin gezegd wordt dat hij vaak in zijn praktijk mensen tegenkomt die
hun veilige, vertrouwde leven achter zich lieten, en daardoor geestelijk in de
knoop raakten.  

Want wat blijkt? Onzekerheid is onprettig.  Mensen zoeken van nature een manier om grip
te krijgen op onzekerheden die de buitenwereld nu eenmaal met zich meebrengt.
Sleur zou een goede remedie zijn om met onzekerheden  om te gaan. Door voorspelbaarheid en
herhaling aan te brengen heb je waarschijnlijk minder last van het nare gevoel
dat onzekerheid met zich meebrengt.  Ik
citeer:  "als er al veel onzekerheid om
je heen is, is het fijn om te weten dat de dagen op je werk er elke dag
hetzelfde uitzien. Elke dag hetzelfde doen heeft tegenwoordig dan wel een
slechte naam, het maakt je leven een stuk makkelijker." In het artikel staat
ook nog te lezen dat er uit onderzoek is 
gebleken dat vaste patronen helpen om uitstelgedrag  te voorkomen, en dat ze je productiever   maken. Verveling maakt creatief, dus ook dat
pleit voor meer sleur. Kinderen vinden voorspelbaarheid prettig, ze
functioneren er dus beter door, maar grote mensen vaak ook.  Je moet het alleen durven toegeven. 

Hé, dit is nu precies wat voor mensen met autisme zo
belangrijk is: duidelijkheid, voorspelbaarheid. Voeg daarbij de onzekerheden
die de communicatie voor hen oplevert (door dingen die niet helemaal duidelijk
zijn, zodat je vaak moet raden wat men nu eigenlijk wil zeggen of vragen), dan
snap je dat die onzekerheid voor mensen met autisme nog groter is. Dus ze
hebben ook nog meer die duidelijkheid en voorspelbaarheid nodig.  Die veiligheid. Sterker nog, zonder die
voorspelbaarheid en duidelijkheid is het bijna niet mogelijk om goed  te
functioneren. 

Wat Stefan in een eerdere blog al aangaf:  "de aanpassingen die nodig zijn voor mensen
met autisme, zijn vaak ook goed voor alle anderen",  wordt hier eigenlijk bevestigd. Erg jammer
dus dat sleur zo'n negatieve klank heeft gekregen.

Dit artikel sloot hier zo mooi bij aan dat ik u dit toch
even wilde melden.   (met toestemming van Quest, Interessant blad trouwens.)

Hartelijke groet,

Karen